maandag 8 september 2008

Zo veel mensen ...

Zo veel mensen waar ik van houd. Zo veel kinderen zien opgroeien. Waar wij een steentje aan mochten bijdragen. Achttien jaar meebouwen aan de gemeente, die ons huis – ons thuis- werd. Zelf opgroeien. Mijn leven. Voor mij bleek het – met name achteraf – dat zelfs mijn dagelijks werk (verzekeringstechnische wiskunde) in het teken stond van de gemeente. Het gaf ruimte om dingen te ondernemen. Zo veel jaren goede, blije en pijnlijke ervaringen. Zo veel mensen waar ik van houd.

Genoodzaakt als ik was om mijn lidmaatschap op te zeggen – waarheid en openheid staan hoog in mijn vaandel – moest ik mijn thuis loslaten. Een pijn die diep ging en gáát. Ook vanwege mijn gevoel van onmacht en de voortgaande verbazing dat zoveel mensen zich neerleggen bij het vertrek van rond de 150 mensen … en de voortwoekerende onvrede.

Ik noemde mijn blog “Teken van hoop, het hout verbindt, waar mensen elkaar en God kwijt raakten” met de overtuiging dat het Kruis uiteindelijk zou overwinnen en ons mensen weer in relatie met elkaar zou brengen.

In de loop van de tijd heb ik veel mensen gezien die nieuwe wegen zijn ingegaan. Met meer of minder pijn, maar iets nieuws. Ook zag ik mensen met de ziel onder de arm. Liep ik daar ook bij? Zoekend zochten we elkaar op om toch enige warmte en voeding te willen vinden. Misschien dat we aan elkaar vast houden, maar misschien waaieren ook wij gewoon uit. En even gedeprimeerd: welk vastzittend blaadje denkt aan de weggedwarrelde blaadjes? Ik heb de verbinding en de hoop tot nu toe amper gezien….

Er moet iets nieuws komen. Er moet een punt gezet worden en met het puin dat er is – zowel om mij heen als in mij – moet er weer gebouwd worden. Anders verdrinken we in het stof. Daarom stop ik nu met deze blog en start een nieuwe. Daarin gesteund door de woorden uit Hosea 10:12 “Zaai rechtvaardig! Oogst met liefde! Ontgin nieuw land! Het is tijd om de HEER te smeken, dat hij nadert met de regen van zijn goedheid.” Een oproep aan het volk Israël om God te gehoorzamen en rechtvaardigheid te doen.
Mij nóg meer aansprekend en aansporend staat er in de Naardense vertaling :

Zaait, gij, voor gerechtigheid,
oogst wat vriendschap vereist,
gij, breekt wat braak ligt open;
er is tijd om de Ene te zoeken,
totdat hij komt
en u gerechtigheid onderricht.


Ik ontmoet u graag op de nieuwe blog “Breekt wat braak ligt open”("http://ontginner.wordpress.com/") Punt. Komma en puntkomma om tegemoet te komen aan het nieuwe leven dat de Here God in mij ooit begonnen is. Ik wil Jezus volgen en Hem zoeken in alle aspecten van mijn en uw leven.
Er is nog zo veel onontgind!

Rob, 8-9-2008

PS. Ik zou het op prijs stellen als u met mij mee gaat ontginnen. Ik zie uw reactie graag op de blog!!

dinsdag 2 september 2008

mercy, not sacrifice

wie beseft wat kapot is
hoe diep de snijwond gaat?
wat geofferd is aan zinloosheid
de passie bloeden laat

machteloosheid overwint
de ademloze zweeg
ik kan de gedachte,
de woorden niet vangen
het vlindernet blijft leeg

wat moet er nog meer
sterven?
er is al zoveel levend dood

kwetsbaar de droom
ontastbaar de woorden
onuitgesproken vlijmscherp

Ik lig onder
GENADE!

RH
2-9-2008