Uit de boot

waar
het is er allemaal,
aan de basis wordt voldaan:
een genadige zee om te zeilen
een luchtstroom om te gaan

zeilen om de wind te vangen
roer dat richting houdt
zwaard te water
vriendschap die voedt en vertrouwt

maar
wat is het doel?
hoe groot de haven?
kunnen wij wel samen,
ben ik nog te schaven?

stoot mijn hoofd (en hart)
ben ik om op of aan te rekenen?
waar is de wind?
wil ik iets voor jou betekenen?

de tocht doet pijn
heb ik alles gegeven?
zoveel woorden zoveel kou
is er te zeilen op vergeven?

ik verzet me tegen het vastgeroeste
roer het onverbiddelijke gaan
geef onwillig op wat me dierbaar is
waar komt onze hulp vandaan?

daar
is het punt, ik kan niet anders
te veel schade, wordt er gehoord?
keren of een andere boot
dezelfde genade, ik wíl niet van boord……

onafwendbaar.
Ik laat touwen los
maar niet wie ik liefheb,
zal niet zenden
Ik weet mij vastgehouden
en in vertrouwen

klaar
om te wenden