Het glas glijdt de tafel af
zich wanhopig verzettend
tegen het onvermijdbare
kronkeling in de lucht
fractie van een seconde
kan ik terug?
de stenen rakend spat de boosheid
het glas in stukken
cirkel van pijnlijk pijn
stilte na de stilte
niets te helen
Een arm schuift
in heilige boosheid
het mensenmaaksel van tafel
stuk voor stuk onbalans
vallend, struikelend
uit het zicht
klotsende kleuren druipen
glinsterende metalen kletteren rinkelend
uit het bereik van de grijpgrage
handenwringend, maar
sprakeloos tegen het woord
de ontredderde muziek verstomt
Splinters, scherven, scheuren en een plas
en tafels die lijdzaam liggen te wachten
Aanwezig in ontzetting
brekend om te bouwen
aanwezig in de stille ruis
Laat mijn storm rusten in de Zijne
RH
Gouda,
3-7-2007
.GIF)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten