Stil en in beweging gezet

Gisteren en vandaag stil gezet door wat woorden en gedachten. En nu voel ik de zin, om dat weer te geven in deze blog. Waarom doe ik wat ik doe? Op wie of waaróp wil ik me richten, wat heb ik voor ogen? Natuurlijk zijn dit belangrijke vragen voor het leven als zodanig – levensfilosofie. Maar het gaat dieper én praktischer als ik het trek naar alledag, alledoe en alle relatie.


Deze blog ben ik begonnen enerzijds om van me af te schrijven en anderzijds om mensen wakker te schudden, aan het denken te zetten. Veel gedichten zullen wel voldoen aan het eerste, maar zijn te persoonlijk of geheimtalerig voor anderen om iets mee te kunnen. Men zal wellicht een beeld krijgen van mij als een depressief, teleurgesteld en verdrietig hoopje mens. Die teleurstelling en dat verdriet is inderdaad ook aanwezig, maar een ineengezakt hoopje mens ben ik in het geheel niet. Ik voel me juist strijdbaar en merk dat ik het niet wil en kán laten gebeuren dat een grote groep mensen mee glijdt in een proces van vervlakking en onthechting. Soms zou ik het uit willen schreeuwen “Laat dit toch niet zo gebeuren!!”… en merk ik dus ook dat ik de mensen uit de gemeente niet los kán laten.

Ik heb besloten dat loslaten van mensen niet meer te willen. Maar dan zal deze blog ook een minder expressief karakter moeten hebben en daadwerkelijk meer moeten aanzetten tot denken en actie en zelfs tot interactie .
En juist dán komt die eerder genoemde vraag weer boven drijven: waarom doe ik wat ik doe? Ooit heb ik een lijstje met drijfveren gehoord om te doen wat je doet of iets niet doet , voor beide zijn de redenen nagenoeg identiek:. In willekeurige volgorde opgeschreven en waarschijnlijk psychologisch gezien incompleet:

• Waardering van mensen om me heen
• Om geen nadeel te ondervinden
• Eigenwaardering
• Verantwoordelijkheidsgevoel
• Onvermogen om nee te zeggen
• Om iets van God (gedaan) te krijgen
• Omdat God het zegt
• Om iets anders te verdoezelen
• Omdat ik om de betrokkenen geef

Neem iets in gedachten (bijvoorbeeld jouw inbreng in de gemeente) en geef dan op de punten van dit lijstje een eerlijke reactie. Hierbij is natuurlijk heel veel te relativeren en te interpreteren, bijv. wat is het als ik iets uit respect voor een ander doe?
Als ik dit doe, dan kom ik uiteindelijk tot een schema van ten opzichte van elkaar bewegende “bollen”

En een vraag aan mij is dus: in welke richtingen beweegt mijn “bol”? Zodra de bollen elkaar gaan overlappen, dan is er sprake van relatie, gemeenschap, het speelveld van de levende ontwikkelende, emerging gemeente.
Het verlangen van de Here God naar de ander en mij staat als een paal boven water. Dat mijn bol ten opzichte van sommige mensen een duw heeft gekregen, da’s ook duidelijk….






Maar wat óók boven water staat:

“Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu (nog) in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven.” (NBG / Gal 2: 20)

En

“U bent immers al gestorven en uw leven is nu, samen met Christus, verborgen in God. “
(NBV / Coll.3:3)

Uit dit stuk sterven, een makkelijker woord is verbrokenheid wil ik er in alle zwakheid voor anderen zijn. Om die ander en óm de Here God. Die beiden zijn, wie ze zijn, en zonder wie ik niet kán zijn. God heeft nog aardig wat te kneden aan mij……
Ik wil deze blog dus een gezonde richting op laten gaan, spreek mij daar gerust op aan!

Tot lees'
Rob