Hoe is het mogelijk?

Hoe is het mogelijk, dat een leider in een positie komt dat er amper corrigerend kan worden opgetreden? Een leider, die - als ieder mens- keuzes maakt en misschien de verkeerde richting op gaat? En in zijn beweging wellicht mensen laat struikelen en De Gemeente beschadigd?
Hoe kan het, dat het overkoepelend genootschap er geen grip op kan hebben? De risico’s van de plaatselijke autonomie… een patstelling in het alfabet van de landelijke organisatie?

Kan het zijn, dat de plaatselijke gemeente wel de schade ziet en voelt , maar er vinger niet achter kan krijgen en men ook geen actie (meer) durft te ondernemen…. “Er zijn al zoveel mensen opgestapt die zaken wilden benoemen” … Eigenlijk letterlijk heel eng.

Pijnlijk, maar waar: de afstand die mensen nemen – in hun eigen sores of door eerder geleden schade – biedt ruimte aan het handhaven van een bezoedelde situatie. Stille acceptatie….

Hoe is het mogelijk dat een raad, een leider blijft beschermen en geen resolute stappen onderneemt? Alleen de persoon te ommuren en dan gewoon weer verder te gaan. ….
Hoe kan het, dat een leider zijn eigen bediening continueert terwijl er bosjes mensen de gemeente uitzwermen, soms, geregeld, vaak, altijd – voor kort of langdurig dakloos?

Waar is het extern adviesmes, hoe diep mag er worden gesneden? Moeten alle stemmen stil zodat de groei en vervlakking zwijgend door kan gaan?.

Ik kán het Lichaam niet verlaten, zie veel familie in de borrelende brij;
Wat moet God doen om het tij te keren? En welke vragen stellen wij?

RH
22-9-2007