Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
.GIF)
Het hout verbindt, waar mensen elkaar en God kwijt waren
Hoe sta ik waar ik sta
- Ik sta waar ik sta. Speel met stenen. En heb een zee van inspiratie. Deze blog is al een tijdje gestopt, maar nieuwe woordspinsels zet ik op een andere blog. Welkom!
- Zoekend naar Zijn wil voor mijn/ons leven; daar horen luisteren, zelfkritiek, kwetsbaar opstellen en aanspreekbaar zijn bij
- Mijn leven is niet van mijzelf, Gods genade houdt mij / ons vast; Hij - de Levende God - is erbij, steun en toeverlaat. Uiteindelijk gaat het allemaal om Hem!
Ik volg de blogs van
En andere inspiraties...
Ik ben
- Rob Haster
- Nu actuarieel analist – dat is een soort wiskundige- bij een verzekeringsmaatschappij, ooit medisch analist. Dit jaar ben ik 55 geworden; geboren in Velsen, getogen in Terneuzen, waar een groot deel van mijn hart ligt. Nu weer wonend in Gouda. Sinds 1983 getrouwd met Marianne; samen hebben we drie kinderen, waarvan er twee studeren (Myrthe in Zeist, Yentl in Utrecht) en waarvan de derde (Joas) nog thuis woon en zijn weg zoekt. Mijn gezin neemt een belangrijke plaats in; samen zoeken Marianne en ik steeds naar evenwicht in kerk, werk, studie en er voor elkaar zijn. Niet christelijk opgevoed, maar op mijn 17e tot bekering gekomen. Via een evangelische boekhandel (Oase), een schoolconcert van Common Bond, de plaatselijke Youth for Christ-groep en vele wandelingen langs de Westerschelde, heb ik de Here God en Jezus leren kennen. Hij heeft mij daarna nooit losgelaten! Mét de Levende God in onze levens en iedere dag genade ontvangend!
Ik lees
- Huizen die de wereld veranderen /Simson
- Revolution / Barna
- Hoe mijn geloof de kerk overleefde / Yancey
- Het kruis van Christus / Stott
2 opmerkingen:
Rob,
Is het mogelijk op je gedichten te reageren of kun je alleen lezen/luisteren en laten weten dat je het leest?
Haije
Nee hoor, reageer gerust. Mijn woorden zijn echo's uit mezelf, maar ik praat er graag over.
En kies zelf het medium maar, hier bij een betreffend gedicht of per mail. Maakt mij niet uit, tenzij het natuurlijk voor mij te diep gaat... dan zal ik zelf de mail als medium gebruiken.
Rob
Een reactie posten