De thermometer erin!

Regelmatig lees ik tegenwoordig artikelen – en zelfs een boek (Revolution) die gaan over het begrip ‘emerging church’. Een kerkontwikkeling naast en anders dan wat wij als standaard kennen. In die overwegingen zijn ook evangelische en pinkstergemeentes als traditioneel te beschouwen. De tijd gaat dus vlug, je bent traditioneel voordat je het weet. En waar kou is moet men warmte zoeken….

Meerdere elementen uit de emerging gedachte spreken me aan: deel je leven meer met anderen dan alleen op zondag of op een kringavond.. áls er al sprake is van delen op die momenten. Openheid, luisteren, gesprek, samen jezelf zijn en samen voor Hem. Gerichtheid op de ander (gelovig of niet) en op God. Bij enkele andere elementen heb ik (nog) vraagtekens, maar dat komt ook omdat ik niet weet hoe dat dat in de praktijk gaat: georganiseerd pastoraat, geestelijke verantwoordelijkheid, blijven in de ‘gezonde leer’, de groepschemie, enz. Maar goed, er zijn vast deskundigen die mij hierin duidelijkheid kunnen verschaffen (roept u maar!).

Boven dit alles heen blijven voor mij de uitdagingen staan: Wil ik mijn leven met God wel delen met anderen? Ben ik bereid mee te laten kijken in wat ik doe en niet doe? Zoek ik de relatie met andere mensen op en koester ik die? Kijk ik verder dan mijn neus lang is en bén ik er wel voor de ander? Om bij mijn “bollen” te blijven: laat ik de overlap toe van mijn bol met die van een ander? Die mij een beetje kennen weten het: de intentie is er wel, maar ik blijf al gauw aan de zijlijn staan. Ik geniet écht van die mensen die het contact met Marianne en mij warm houden, die óns warm houden! Ik ben blij dat Marianne socialer is dan ik, maar dat ontslaat mij nog niet. Het zal wat kosten, maar ik wil óók iemands hart voelen en mijn hart delen.

Ik denk dat, waar wij bereid zijn verbroken, open en eerlijk te staan voor elkaar en de Here God - elkaars hart zoeken in liefde en waarheid – dat wij dan, als individu, gezin en gemeente (traditioneel, emerging of anderszins) een bron van warmte en aandacht voor de mensen om ons heen zijn en vrucht kunnen dragen. Als wij Gods handen en voeten in de samenleving willen zijn, dan zijn spijkerwonden onontkoombaar.

Rob