Er wordt meer tegen mij gesproken dan ik te zeggen heb. Het is daarmee verstandiger dat ik even stil ben. Ik ben er echter wel .. en lees, luister en zal moeten doen.
Het zijn maar letters, afgesproken norm
mijn vingers spreken tegen vrienden die mij niet horen
gelezen wil ik worden, spiegelende beek, lawine , storm
het zijn echo’s van mijn ego, het echte is zo verloren
ben ik alleen vriend voor mijn eigen oren?
Ach, het zijn maar woorden
op scherm, papier snijdend en oprecht
maar het blijven pixels, vlekken inkt,
tweedimensionaal en niet gezegd
driedimensionaal niet gedaan,
zelfs gesproken blijken mijn woorden letters te blijven
Ik hou nu maar mijn mond stil aan
en mijn vingers zullen even zwijgen
mijn vingers spreken tegen vrienden die mij niet horen
gelezen wil ik worden, spiegelende beek, lawine , storm
het zijn echo’s van mijn ego, het echte is zo verloren
ben ik alleen vriend voor mijn eigen oren?
Ach, het zijn maar woorden
op scherm, papier snijdend en oprecht
maar het blijven pixels, vlekken inkt,
tweedimensionaal en niet gezegd
driedimensionaal niet gedaan,
zelfs gesproken blijken mijn woorden letters te blijven
Ik hou nu maar mijn mond stil aan
en mijn vingers zullen even zwijgen
.GIF)
1 opmerking:
ha rob, ik voel me (letterlijk) aangesproken door je gedichte woorden. Raar dat woorden (wel of juist niet uitgesproken) tegelijk pijnlijk en onmachtig kunnen zijn. Ze schieten altijd tekort, maar raken vaak wel. Heeft het zin om op dit gedicht een 'technische' reactie te geven? Ik weet het niet. De inhoud spreekt mij op m'n zwijgen aan, en als ik dan eens reageer, dan zeker toch niet op de volgorde van woorden of op bepaalde woordkeuzes o.i.d. ik zal voor nu volstaan met het horen van deze woorden. En zwijg met je mee.
Een reactie posten