Het is zover. De beer is los, de kaarten geschud. Gaspedaal indrukken en cruisecontrole instellen op vaart en groei. We zullen doorgaan. Tot het gaatje. Het gaatje? Was dat niet het middelpunt van de zwarte vinylplaat of wat moderner het centrum van de cd? Of is het gaatje de afgrond waarin gevallen wordt als we te ver doorgaan? Zoals misschien die naald van de pick-up zou doen als de groef het gaatje in liep. Maar dát gebeurt niet met een lp … de laatste groef draait om het gaatje. Om en om. Voor eeuwig en eeuwig. Zo dichtbij en er toch niet komen… Zoveel beweging en toch geen geluid. Totdat iemand de knop in drukt, de naald omhoog tilt, de stekker eruit trekt. Dan stopt de beweging en blijft het stil. Maar pas dán kan er een nieuw geluid worden gestart. En misschien moet dat dan geen zwarte plaat zijn, maar een doorzichtige schijf, die de veelkleurigheid van het licht laat beleven. Misschien moeten we het oude idee loslaten en met iets nieuws de oude maar nog steeds verse Boodschap in de wereld leven. Rust in vrede geen vrede, leve de levende muziek … in een kleine kudde. Bij wie thuis?
RH 1-4-2008
.GIF)
1 opmerking:
Zonder oude boodschap is er geen nieuwe boodschap. Is het niet zo dat we een oude boodschap niet moeten koesteren zodat we niet toekomen aan een nieuwe. De LP is op zijn retour!
;-) Haije
Een reactie posten