Voorzichtig: gebroken breekbaar

Al meerdere reacties gekregen. Dank daarvoor. Nog wel even duidelijkheid benodigd over enkele punten, steeds weer voortkomend uit gesprek:

• Als ik ergens op moet letten, dan is het niet overhaast nieuwe dingen te willen neerzetten. We hebben allemaal veiligheid en rust nodig. Waarschijnlijk zijn meerderen van ons gewoon moe. Ik denk dat we zullen moeten leren om elkaar weer te vertrouwen. Daarin is de afgelopen jaren toch één en ander verwrongen. Herstel kost tijd.

• Het vragenstellen of meedenkend zoeken naar openheid is dat roddelen? Met die vraag worden we / word ik -terecht en onterecht - geconfronteerd. Er zal gesprek nodig zijn, zaken zullen benoemd worden – uiteraard vanuit de persoonlijke beleving. De angst dat dát roddelen is, moeten we nuchter bezien. Het delen van de persoonlijke ervaring is noodzakelijk en ruimtescheppend. En De Here God laat ons geweten spreken. Onze intentie is op God gericht te willen zijn, zoekend naar een heilige levenswandel. We moeten er voor waken om mensen te veroordelen. God is met ons allemaal bezig! Tegelijkertijd is niet benoemen van zaken die verkeerd gaan liefdeloos.

• Ik denk dat we ontwend zijn om naar elkaar te luisteren. We hebben allemaal – ongetwijfeld op uitzonderingen na – oppervlakkige oren. We zijn gewend om alleen naar de oppervlakte te luisteren en missen maar al te vaak de diepere beweegredenen of gevoelens van anderen. Of ik vul wat de ander (niet) zegt, al gauw aan met wat ik denk dat de ander denkt…. Ervaringen van velen van ons is, dat invullend luisteren akelige en gevaarlijke situaties oplevert. Invoelend luisteren schept meer begrip (…ik mag nog een hoop leren…).

• Laat ik maar voorzichtig zijn … gebroken waar is nog steeds breekbaar